BartIking Foto: Ron Rensink
BartIking Foto: Ron Rensink
De lange, snikhete zomer is gelukkig voorbij. Ik ben een wintertype: ik zie veel liever schaatsers met warme sjaal en dikke jas dan (te) schaars geklede onderdanen van koning Obesitas die met zand in de bilnaad en/of andere ongemakkelijke huidplooien, als haringen in een ton liggen te bakken. Ik kan slecht tegen hitte: alles kleeft, plakt, en omdat deodorant en aftershave het al snel laten afweten meur ik uit alle mogelijke poriën, de zweetlucht is zo penetrant dat muggen en (stront)vliegen mij uiterst aantrekkelijk lijken te vinden. Mijn doorgaans goede humeur lijdt onder de genadeloze stralen van de koperen ploert; na een paar dagen maakt woede en chagrijn zich van mij meester. De energie is zoek, lamlendigheid het gevolg. Na de extreme zomers van 2018 en 2019 besloten we de strijd tegen de weergoden aan te gaan en lieten onze ramen voorzien van screens. Probleem opgelost, dachten wij, maar het liep anders.
De eerste dagen van de hittegolf hielden ze het dapper vol, maar uiteindelijk bleken ze niet opgewassen tegen de verzengende zonnestralen. Het begin van mijn lijdensweg. Na zoveel jaar kent lief mijn gedrag zij is meer het goedlachse, onverwoestbaar gelaten type dat zich moeiteloos aanpast aan bijzondere (weers)omstandigheden en gedoogt mijn gelamenteer. Op zoek naar verkoeling verplaats ik mijn vermoeide, bezwete lijf, met veel misbaar en luid mopperend, naar de logeerkamer waar de onnatuurlijke luchtverplaatsing van de ventilator tijdelijk enig soelaas biedt. Omdat ze niet tegen het gezoem van de ventilator kan, brengen we de nachten gescheiden door: zij in de echtelijke sponde, ik in het logeerbed met de fan op de hoogste stand.
Toen ik op enig moment hoorde dat de nachttemperatuur 21 0C zou worden raakte ik bijna buiten zinnen, zelfs met fan zou het zandmannetje de logeerkamer niet weten te vinden. Wat nu te doen? Ik bedacht een listig plan: buiten slapen, onder de overkapping, en met extra hulp van de statiefventilator zou een prettige ontmoeting met Klaas Vaak niet lang op zich laten wachten. Nee dus: toen ik de verlichting wilde uitdoen zag ik in mijn ooghoek een wesp: vanwege mijn ernstige allergie staatsvijand nummer één. Dit kon niet waar zijn. Wraak van de weergoden? Wat deed dat zwart-geel gestreepte monster hier in het holst van de nacht? Met gebogen hoofd, het laken onder de arm zocht ik als een moedeloos, verslagen, zielig hoopje mens stapje voor stapje in de klamme duisternis de weg naar de deur. Dan maar de verpletterende warmte van de logeerkamer. Een paar dagen later dronken we bij een van onze buren een gezellig en lekker glas, airconditioning zorgde voor een aangename temperatuur: een verkwikkend moment in een goddelijke oase. De airco kan rekenen op een zeer warm onthaal in huize Iking.
info: HOME
ARTIKELEN
2020
SEPTEMBER
WARM ONTHAAL…