Over 10 years we helping companies reach their financial and branding goals. Onum is a values-driven SEO agency dedicated.

CONTACTS

Muziek als medicijn

Muziek als medicijn

Live muziek aan bed om de ziekenhuissfeer te doorbreken. Dat is kort gezegd de missie van Bedside Buskers, een vrijwilligersorganisatie die onder meer in het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB) in Winterswijk patiënten een muzikaal cadeautje geeft. “Het is heel mooi om te zien hoeveel je in korte tijd kunt betekenen”, vertelt Saskia Velders, één van de drijvende krachten achter het muziekproject in het SKB.

Live muziek aan bed om de ziekenhuissfeer te doorbreken. Dat is kort gezegd de missie van Bedside Buskers, een vrijwilligersorganisatie die onder meer in het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB) in Winterswijk patiënten een muzikaal cadeautje geeft. “Het is heel mooi om te zien hoeveel je in korte tijd kunt betekenen”, vertelt Saskia Velders, één van de drijvende krachten achter het muziekproject in het SKB.

Tekst & foto’s: Wendy Venhorst

‘Hello darkness my old friend. I’ve come to talk with you again…’ De klanken van ‘The Sound of Silence’ van Simon & Garfunkel galmen door de gang van de verpleegafdeling interne geneeskunde van het SKB. Gitarist Hans de Vries uit Aalten trakteert vanmiddag verschillende patiënten op een persoonlijke serenade aan bed. Hij is één van de twintig muzikanten uit Winterswijk en omgeving die zich hebben aangesloten bij de Bedside Buskers; een naam die zoiets betekent als ‘straatmuzikant aan bed’. Bijzonder is dat Hans vandaag wordt vergezeld door Jan Willekes, oncologieverpleegkundige in het SKB. “Het is de eerste keer dat er een medewerker meespeelt”, vertelt Saskia Velders enthousiast. Saskia werkt als inkoopmedewerker bij de ziekenhuisapotheek van het SKB en is één van de vrijwilligers die zich inzetten voor Bedside Buskers, een organisatie die inmiddels in elf ziekenhuizen actief is.
Saskia vertelt dat ze in 2018 voor het eerst kennismaakte met het initiatief, dat is overgewaaid vanuit Amerika en door Peter Kortleve is geïntroduceerd in het Deventer Ziekenhuis. “Ik zag het via Facebook voorbij komen en dacht: dit zou ook heel mooi zijn voor Winterswijk.” Samen met een collega ging ze naar Deventer om het in de praktijk te ervaren en ze was meteen geraakt. “Het is heel mooi om te zien hoeveel je in zo’n korte tijd kunt betekenen. Je ziet mensen opbloeien.”
Ondanks haar enthousiasme was de opstart niet makkelijk. Het idee moest even ‘inweken’, zoals ze het zelf omschrijft. Ook was het in het begin lastig om muzikanten te vinden. Maar inmiddels is er een vaste groep muzikanten – op gitaar, piano of viool – die om beurten en vrijwillig maandelijks in het ziekenhuis speelt. “Het grappige is dat iedereen die is geweest, terug wil komen. Tot volgend jaar zomer is alles alweer volgepland!”

Grote glimlach                                                                                                                     Het eerste nummer is goed ontvangen, dus zetten Hans en Jan nog een liedje in: ‘Country Roads’ van John Denver. Ondertussen peilt Saskia op de volgende kamers of mensen een muzikale serenade op prijs stellen. Ze wordt daarbij ondersteund door Anja Doppen en Hanna Geerdes, die zich ook als vrijwilliger hebben aangesloten bij de Bedside Buskers.
De mannen trekken verder naar de volgende kamer, waar een echtpaar wordt getrakteerd op de mooie klanken van ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen. Het is leuk om te zien dat niet alleen de patiënten, maar ook het personeel geniet van deze muzikale onderbreking. Nieuwsgierig kijken een paar koppies om de deur en op de gang neuriën verpleegkundigen de muziek met een grote glimlach mee. In korte tijd is de sfeer op de afdeling volledig veranderd.
Het bewijst volgens Saskia dat de muziek niet alleen indruk maakt op patiënten, maar ook op de medewerkers. “En ook voor de muzikanten is het speciaal. Ze vinden het vaak best spannend, maar achteraf zeggen ze allemaal dat het zo fijn is om te doen. Dan is het echt een wisselwerking.”

Grote glimlach   

Duimpjes omhoog                                                                                                            Op de volgende kamer nodigt een oude vrouw ons allemaal uit om binnen te komen. Ze is namelijk alleen en vindt het fijn als we samen van de muziek komen genieten. Ze pakt meteen haar mobiel om de bijzondere gebeurtenis voor haar naasten vast te leggen. ‘Hou me vast, ik leg m’n hoofd lief op je schouder…’ De ‘muziekkaravaan’ trekt verder en treft drie vrouwen aan. Een van de patiënten sluit haar ogen en wiegt zachtjes mee op de klanken van ‘San Francisco’ van Scott McKenzie. Haar buurvrouw zegt: “Dit is nostalgie, muziek uit onze tienerjaren. Heerlijk! Heb je een visitekaartje?” De vrouwen krijgen nog een toegift met ‘Nights in white satin’ van The Moody Blues, waarna de mannen weer verder gaan naar de volgende kamer. Hier ligt een man alleen die er al zes weken ligt. Hij is dan ook zichtbaar geëmotioneerd als de klanken van ‘Can’t help falling in love’ van Elvis Presley en ‘Imagine’ van John Lennon de ruimte vullen. Het is tekenend voor wat er in korte tijd kan gebeuren in zo’n intieme setting.
En zo volgen er deze middag nog vele mooie nummers. Van ‘Massachusetts’ van de Bee Gees tot ‘Roller Coaster’ van Danny Vera. De mannen krijgen op iedere kamer lovende woorden, duimpjes omhoog of applaus. Als de middag op z’n eind loopt en Jan bij de balie in de gang een aantal collega’s tegenkomt, geven hij en Hans nog een spontane serenade. ‘Almost heaven. West Virginia…’ Anja en Hanna werpen zich op als achtergrondzangeressen en er ontstaat een leuk sfeertje.
Als we denken dat het erop zit, duikt Jan toch nog even bij een patiënte van hem naar binnen. Ze is zeker in voor een serenade. “Maar dan niet van dat zoetsappige”, zegt ze lachend. De heren spelen ‘Bring it on home to me’ van Sam Cooke. Het blijkt een afscheidsliedje te zijn, want de vrouw mag zo naar huis. Ze bedankt Jan voor de mooie muziek én de goede zorgen.

Duimpjes omhoog

Bijzondere momenten                                                                                                   Hans en Jan kijken tevreden terug op de middag. Hans speelt al voor de zesde keer in het SKB. “Vaak bereik je een groot publiek, maar ontbreekt de echte interactie”, licht hij toe. “In deze persoonlijke sfeer zie je van dichtbij wat muziek met mensen doet. Het geeft veel voldoening dat je er even voor ze kunt zijn.”
Jan heeft eveneens een voldaan gevoel; het optreden smaakt in ieder geval naar meer. “Ik heb zelfs al voorgesteld om een gitaar aan te schaffen op de oncologieafdeling. Als ik dan even tijd over heb kan ik mensen die chemo krijgen een beetje afleiden.”
Ook Saskia is tevreden en vertelt dat ze de afgelopen jaren veel bijzondere momenten heeft meegemaakt. Van een oma die met haar kleinkinderen stond te dansen op een liedje van K3, tot een terminale patiënt die wilde dat het gespeelde nummer op de begrafenis zou worden gedraaid. Voor Saskia is het muziekproject sowieso heel speciaal en persoonlijk. “Onze dochter Sharon is op 18-jarige leeftijd overleden aan een herseninfarct. Muziek betekende heel veel voor haar, ze speelde zelf ook gitaar. Maar ook voor mij betekent muziek heel veel, in blijdschap en verdriet. Muziek raakt zoveel mensen. Dat is een van de redenen dat ik me nu voor de Bedside Buskers inzet. Ergens zie ik het ook als een soort eerbetoon aan mijn dochter. Dan zeg ik tegen mezelf: ‘Kijk Sharon, dat hebben we toch maar weer mooi gedaan!’”

Bijzondere momenten

 

info: HOME
ARTIKELEN
2022
DECEMBER
MUZIEK ALS MEDICIJN